Drie hebben we er, drie kinderen en weetje? Soms denk ik echt waar ben ik in godsnaam aan begonnen!?? Waarom trapt iedereen erin om ze te willen? Ik trapte er zelfs gewoon drie keer in!
Pim en ik dollen wel eens en dan hebben we het uiteraard over de momenten dat je het even helemaaaal zat bent. Dat is elke ouder wel eens toch?
Dat autoritje van een uurtje wat ineens 18 uur lijkt omdat je non-stop bezig bent om ze te waarschuwen.
Je de hele dag als politieagentje ertussen moet springen als ze ruzie maken.
Het huis wat gewoon nooit, maar dan ook nooit echt eens netjes kan zijn en vooral blijven.
Ik vind 3 kinderstemmetjes om me heen vaak heerlijk, maar soms denk ik echt, laat me met rust en kan ik even geen mama meer horen.
Die bergen was en verplichtingen zoals zwemles, schoolwerkjes, consultatiebureau bezoekjes.
Het weggaan met 3 kinderen waarin er 1 vergeten is een boxershort aan te trekken en de andere zijn nieuwe dure slippers is kwijtgeraakt in de speeltuin.
Ik vind het soms allemaal wel veel! Laatst vroeg iemand aan me: Als je het opnieuw zou mogen doen, zou je het dan weer doen en kiezen voor kinderen?
Dat is best een pittige vraag aan iemand met 3 kinderen, want het zou wat zijn als ik zou zeggen: Nee absoluut geen haar op mijn hoofd die daar dan nog aan dacht!
Maar ik hou er wel van om daar dan eens goed over na te denken hoe het anders geweest was.
Ik denk dat een heel net schoon huis, niet ’s ochtends om half 8 als een zombie in een speeltuin te moeten zoeken voor slippers en dus ook niet te laat op school komen allemaal heerlijk was geweest. Maar nee natuurlijk kan ik niet zonder mijn 3 monsters die me af en toe helemaal crazy kunnen maken, maar ons ook zo ontzettend veel liefde en vreugde geven!
Heb jij wel eens nagedacht hierover en wat zou jouw antwoord geweest zijn?
