Help ik had 2 huilbaby’s

Helaas heb ik het 2 keer meegemaakt om een huilbaby te hebben. Dit keer hoop ik echt dat we een tevreden baby’tje mogen krijgen, maar wat als je je 9 maanden verheugd en om je heen allerlei schattige zoete op de roze wolk verhalen hoort, maar je dit zelf totaal niet hebt? Je baby huilt continu en eigenlijk denk je: waar ben ik in godsnaam aan begonnen!

Oorzaak.

Ik ben van mening dat er geen baby bestaat die huilt voor de lol. Er is dus iets aan de hand, maar wat? Hoe kom je daar achter?
In eerste instantie begon het huilen bij Jayson na een paar dagen, maar na 2 weken was de hel los. Ik ben begonnen met het geven van borstvoeding, maar na 2 weken kolven kwam er nog steeds te weinig melk op gang en was het bijvoeden en een huilend baby’tje tijd om te stoppen met de borstvoeding. We gingen over op flesvoeding van nutrilon. Het huilen werd erger en dan heb ik het niet over een paar uurtjes.. ik denk dat hij van de 24 uur 4 uurtjes niet huilde en dan eindelijk heel even sliep om vervolgens binnen een uurtje weer keihard huilend wakker te worden. Vreselijk want je weet niet meer wat je moet doen. Nachten liep ik rond met Jayson in een draagdoek en werden de nachten verdeeld zodat 1 van de 2 boven kon slapen en de ander beneden op de bank met Jayson in de wieg ernaast want anders was het helemaal niet vol te houden.

Hulp.

Iets wat in deze situatie noodzakelijk was of ik denk voor iedereen die te maken krijgt met een huilbaby gewoon aan de bel moet trekken voor hulp. Er kwam bij ons een arts van het consultatiebureau die het advies gaf hem toch echt te laten huilen iets met de 3 r’s rust, regelmaat en reinheid. Complete onzin als je het mij vraagt bij een baby van 2 weken oud. De huisarts heb ik gebeld, De osteopaat werd bezocht en ik kocht me blut aan draagdoeken, inbakerzakken, spul voor darmkrampjes, zou de fles dan toch niet goed zijn of moeten we een ander speentje. Niks werkte en het ging al 3 maanden zo tot ik bloed vond in zijn bedje. Hij had slijmerig bloed gespuugd en toen ik bij de kinderarts kwam waren we er na 3 maanden eindelijk achter dat het ging om verborgen reflux.

Vreselijk blij was ik dat ik mijn gevoel had gevolgd en mijn kleine baby nooit heb laten huilen, hij had gewoon al die tijd pijn gehad en ik voelde dat gelukkig aan. Dat neemt niet weg dat je gek word en soms keihard in huilen uitbarst en ik ook echt wel een seconde gedacht heb, waar ben ik aan begonnen! Ik liep in de supermarkt en hoorde hem nog huilen terwijl hij niet eens bij me was. Op een gegeven moment durfde ik nergens meer heen met hem want iedereen keek me aan althans dat dacht ik.
Je moet echt sterk in je schoenen staan om niet gek te worden dus kneep ik mijn handjes dicht dat ik terecht kon bij familie en zo wisselde we het zorgen voor de Jayson af.

Donkere wolk.

Hoe ik terug kijk op de baby periode is dan ook echt geen roze, maar donkere wolk. Ik kan nu zeggen oh ja ik genoot er zo van, maar nee gewoon, nee. Heus de momentjes dat hij lief sliep, maar dan viel ik zelf ook om van de slaap. Na het ziekenhuis bezoek kregen we het medicijn zantac. Dit veranderde een heleboel en het werd stukken minder. Tot 1 jaar hebben de slapeloze nachten uiteindelijk geduurd, moesten we over op koemelk allergie voeding, konden we plasjes uitgespuugd eten door de hele woonkamer vinden en zijn bedje na elk uur bijna verschonen. Nu hebben we dubbel en dwars terug gekregen wat ik altijd hoopte als ik dacht aan een kindje krijgen, namelijk een vrolijk lief mannetje die na 1 jaar eindelijk geen pijn meer had en veranderde in een vrolijk klein mannetje die inmiddels dus al 5 is en ons grootste toppertje is!

Nog een huilbaby

Ondanks dat alles heftig geweest was genoot ik volop van Jayson die eindelijk lekker in zijn vel zat en geen last meer had van de reflux. De wens voor nog een kindje was ook zeker niet weggegaan, maar wel heb ik eens voor de gein geroepen dat ik het niet doe om de baby periode, of hoopte dat ik een jaar overtijd liep zodat we die fase even over konden slaan. Maar dit keer krijgen we heus geen huilbaby want dat hoor je nooit bijna en als dat dan zo is zal het echt niet meer zo erg zijn als dit keer. Ook Luca had reflux en koemelkallergie de doosjes nutriton om de voeding in te dikken werd weer ingeslagen, het bedje moest weer scheef en ook dit keer was het echt niet makkelijk, maar konden we sneller handelen doordat we wisten wat er aan de hand was.

Hoe zal het nu gaan..

Inmiddels leven we met de kindjes samen dus op een ontzettend heerlijke roze wolk en verheugen we ons allemaal nu al op de komst van de baby straks.
Het enige wat ik hoop is dat er dit keer geen donker wolkje voorbij komt en we volop kunnen genieten van de baby-baby tijd!